Bir önceki yazımda; bir heves biçtiğim, azıcık kalan kumaşmla kalkıştığım gömlekten bahsetmiştim. Kafamda kurduğum hayali gayet şık duruyordu. Büyük bir bölümünü dün akşam tamamladım. Fakat kafamdakiyle aynı olmadığını gördüm.
Yeni yeni öğrenmeye başladığımız teknikleri içeriyorsa diktiğimiz şey, çöpe atılma riski yüksek oluyor. Bende kurtaramadım kendilerini. Birkaç değişik kullanım da denedim, kesip-biçip. Ama ben bunu bitirsem de kullanmam kaanati oluşunca bıraktım, devam etmedim.
Bakalım, hazır haftasonu da yaklaşıyorken heba etmeden birkaç parça dikebilecek miyim.
Yılmak yok !
üzme tatlı canını biz ne kumaşlar heba etmedik öğrenene kadar canınsağ olsun de de geç ama sakın dikiş aşkını kaybetme :)))
YanıtlaSil:)) yok yok kaybetmedim, kaybetmem de sanırım. Biraz da kumaşı sevmekle alakalı sanırım. Kumaşa için ısınmazsa çok da üzerine düşmüyormuşsun. Onu anladım. :)
YanıtlaSilbiz neler kesip biçtik heba ettik bi bilsen,
YanıtlaSilhatalar insanı doğruya götürür hiç sıkma canını
dikişe devammm :))
Desteğiniz için çok teşekkürler. Evet Esma hanım, kesinlikle dikişe devam :)
YanıtlaSilhiç unutmam,dikişe başladığım sene anneme bir elbise kestim.özeniyorum da anneme yapıyorum diye.arka ve ön kol evini o kadar oymuşum ki,tamamen dar kesim bir yeleğe dönmüş:)tabi ki olmadı,kumaşın Allahtan devamı varmış,yeniden almıştık.şimdi bile ters gidebiliyor.canını daraltmana gerek yok.dikmeye devam.:)
YanıtlaSilTeşekkürler Fatma Hanım. Anneme dikmek için aldığım kumaşlar var. Ziyan etmeden biraz daha pratik yapayım bari :)
SilBöyle böyle öğreniliyor galiba. Dikişi devam öyleyse.
kumaşı sevmemesi ayrı dert çok sevip aşırı özenmekten işi bozması ayrı dert. Ne ızdıraplı aşk bu dikiş aşkı ya hu! diyesim var :))
YanıtlaSilEvet. Birde öyle bir sıkıntı var. Burda paylaşmadım ama geçenlerde o da oldu. Çok beğendiğim kumaşı ziyan ettim resmen. Kalan ufacık parçalarda bile gözüm var şimdi :) Zor zanaat bu dikiş, zoorr :)
Sil